DISCUSSIE MIL: Hoe lang blijft onze hobby nog bestaan ?

[maart5081]

Voor mij persoonelijk heb ik mijn hobby vernieuwd.

Net als Iwan ben ik ook als als klein jochie "opgegroeid " met langs het hek staan bij valkenburg.
Met grote trots je eerste foto laten zien van een P-3/F-27 of All.3 als je die na 3 a 4 dagen terug haalde van de foto service.
Deze kisten kwamen dagelijks langs , dus daar was de lol al snel vanaf om die te gaan platen.
Een US navy P3,Nimrod of een Italiaanse Atl.2 ja daar ging je wel voor fietsen.

Achteraf ( lees:nu) natuurlijk spijt dat ik in die tijd niet veel meer van die oude type's heb gefotografeerd.
Omdat ik in die tijden nog geen rijbewijs had , moest ik voldoening halen met een bus reis naar Fairford of mn pa lief aankijken of die zin had om met mij mee te gaan naar de beteffende opendag.

Na het sluiten van het vliegveld had ik eigenlijk besloten om er helemaal klaar mee te zijn , want er viel toch niets meer in de regio te halen als je alleen en fiets had.

Tijdens de zwangerschap van onze eerste zoon toch maar een digtiale spiegel reflex camera gekocht en dan ook maar een waar mijn oude lens op paste ( die was nog niet zo heel oud ).
En je raad het al...het begon lekker te kriebelen en voor ik het wist stond ik weer lekker op een opendag.
Wat ik toen al bessefte was dat ik , met het sluiten van valkenburg , nooit meer het oude gevoel zo terug komen als dat dat toen was.

Voldoening haal ik nu uit het aflopen van oefenningen ( Frissian flag, NTM e.d. ) ,open dagen en toch maar eens een gok te wagen op volkel of leewarden om daar zo'n mooi mogelijke plaat te maken , en het verwerken van die foto's in lightroom.
Leukste is dan nog om het niet meteen te doen maar daar lekker een paar weken mee te wachten om dat oude "foto service"gevoel toch nog een beetje mee te krijgen.
Ook bij het inscannen van mijn dia's komt dat oude gevoel toch wel een beetje terug

Tuurlijk ....als je zegt "we gaan naar Wittmund lekker F4's platen" stap ik zo in en ga ik mee , maar om in mn eentje zo'n trip te gaan ondernemen , dat trekt me niet zo meer ...

Maarten Bol

[Iwan Bogels]

De vraag of ‘onze’ hobby (die van de 40-ers) aan het verdwijnen is, is achterhaald: die bestaat allang niet meer.

Ik denk dat Flyboy de spijker behoorlijk op z'n kop slaat. Onze hobby uit de jaren 80 bestaat al heel lang niet meer. Door natuurlijke evolutie is het onverwachte element uit de hobby bijna geheel verdwenen. Wat dat betreft is het wel leuk om te vergelijken hoe het was en hoe het nu is. Daarom even een verwoording van mijn eigen beleving....

Als jong manneke van 13 fietste ik in m'n vrije uurtjes naar Valkenburg, in de hoop dat er iets te zien zou zijn. Informatie was een zeer schaars goed, en de info die er was kwam vaak niet verder dan de status van gerucht. De belangrijkste infobron van die tijd was Scramble, waarvan ik in 1981 lid ben geworden. Zodra Scramble op de deurmat viel bladerde ik meestal gelijk naar de sectie Scramble Intelligence Service om te kijken of er nog wat leuks te doen zou zijn wat binnen mijn bereik lag (of gebracht kon worden als de auto van pa zou worden ingeschakeld). Wat nu echter haast niet is voor te stellen is dat je aan de slag ging met nieuws wat een week voor het lezen al was getypt, en toen mogelijk al een of twee weken oud was.

En dus stond je vaak met een groepje gelijkgestemden in de landing te ouwehoeren, in de hoop dat er opeens iets voor de baan hing. Als je geluk had was er iemand met een Megapool radiootje, en hoorde je vijf minuten voor aankomst iets op de radio. Andere velden werden eigenlijk altijd op goed geluk bezocht. In mijn autoloze tijd was het meestal per tienertoer naar Leeuwarden, Soesterberg, Volkel en nog een veld. Als je mazzel had kon je wel eens met een oudere spotter meerijden naar een open dag. Dan ging je wereld opeens een stukje verder open. Maar als je je eigen ouders zo gek had gekregen om je mee naar een vliegveld te krijgen dan moest je vooral hopen dat anderen je er al iets over hadden verteld, want anders was instinct het enige wat je kon redden bij het vinden van het veld en de bijbehorende goede plekjes. Inderdaad zoals Flyboy het al omschrijft: Pure jacht met alle bijbehorende facetten over onbekende lokaties en onverwachte prooien.

Tegenwoordig werkt het allemaal een stukkie anders...... Stond je vroeger langs het hek met 10 lokale hobbyisten te praten, nu praat je digitaal met honderden hobbyisten uit alle hoeken van het land, van Europa of zelfs van de wereld. En veel van deze mensen werken dicht bij het vuur, of hebben er goede contacten. De beperkte hoeveelheid geruchten van weleer is veranderd in een enorme stroom aan feitelijke informatie, soms op het bizarre af. De weken oude info uit vroegere Scrambles is vervangen door akelig nauwkeurige digitale gegevens aan de hand van flightplans, soms ge-update met real-time informatie uit acars, sbs, scanners en visuele waarnemingen van mede hobbyisten onderweg. Foto's en nummertjes zijn dezelfde dag nog online beschikbaar, en bieden de mogelijkheid om te reageren voordat de kans voorbij is. Heel wat anders dan dat je een maand later in Scramble moet lezen wat je had kunnen beleven als je het maar tijdig had geweten.

Ook de planning van een bezoek "aan onbekende velden" gaat tegenwoordig haast onnavolgbaar anders dan in het begin van de jaren 80. Vroeger moest je kilometers lang zoeken naar een veld, gokken dat je de beste plek had gevonden en maar hopen dat de weergoden je gunstig gezind waren. Tegenwoordig begint de planning achter de PC met Google Earth of Bing Maps, aangevuld met het beoordelen van lokale foto's uit de Airliners.net database. Als je geluk hebt staat er ook een uitgebreide recensie van het veld op de Scramble airfield guide, of enig andere website. Daarna worden via "meteotines" alle weersverwachtingen, neerslagradars en wolkenbeelden gechecked en wordt in TomTom een POI-file aangemaakt van alle exacte lokaties. De navigatie naar en nabij het veld is dan geregeld, maar onderweg wordt nog steeds informatie uitgewisseld per mobiele telefoon (bellen, smsen, mobiel internet). Waar nodig wordt via een GPS'je of iPhone app de vooraf gekozen lokatie tot op de centimeter nauwkeurig benaderd, waarna met een goede scanner het vliegverkeer wordt gemonitord. Civilo's zetten zelfs Casper aan, de online radar met alle vliegbewegingen.

Als je bovenstaande manier van planning in het begin van de jaren 80 met anderen had besproken dan had men eerder gedacht dat je het zou hebben over de planning van het bombardement op Tripoli in April 1986 dan over het plannen van een dagje vliegtuigen kijken in 2010. Wat dat betreft hebben we tegenwoordig zo'n beetje totale controle over wáár we naartoe gaan, maar op wat we te zien krijgen hebben we steeds minder grip. Op de bonnefooi naar Leeuwarden of Volkel gaan levert echt nog wel zes tot tien F-16's op, en als je mazzel hebt twee visitors. Maar vergelijk dat eens met vroegah..... Een zomers dagje Volkel was in 1983 goed voor minstens 25 verschillende Starfighters.

Vroeger was alles beter.......tenminste......als het om de aantallen en verscheidenheid aan vliegtuigen ging. Voor het gemak vergeet ik dan even de dagen dat ik urenlang bij het hek heb gestaan in de sneeuw en snijdende wind, en dat ik één lousy MLD Atlantic zag landen op Valkenburg. Wat dat betreft zou ik met de kennis, apparatuur en ondersteunende middelen van vandaag graag nog een keer terug in de tijd reizen naar het eerste jaar van mijn hobby. Dan ging ik in een jaar tijd 365 dagen lang hobbyen !

Later meer leuks in deze discussie.

Cheers,
Iwan

[Thijs]

Ik vraag me trouwens af wat onze hobby is? er zijn tegenwoordig zoveel varianten. Vooral met betrekking tot fotografie en de creativiteit die daarvan. Het lijkt wel of sommige mensen ook een eigen manier van "spotten" creeëren. Kijk bijvoorbeeld eens naar de NustyR manier van fotograferen. In het begin was hij nog uniek, nu zie je de nodige copy cats.

En bestaat DE spotter nog wel? Bij jongeren is het veel meer fotograferen en minder met nummers. Niet zo gek ook, aangezien je tegenwoordig alles kan opzoeken. Waarom zou je nog schrijven? er is altijd wel iemand die schrijft, dan wel de kwaliteit van foto's is zo goed dat je het direct van de foto kan aflezen. Dan wel fotografeert voor het nummertje en het later weer weg gooit.

Naar mijn mening evolueert onze hobby meer naar fotografie met nummertjes dan nummertjes met fotografie.

[Wildpicture]

Maar als je je eigen ouders zo gek had gekregen om je mee naar een vliegveld te krijgen dan moest je vooral hopen dat anderen je er al iets over hadden verteld, want anders was instinct het enige wat je kon redden bij het vinden van het veld en de bijbehorende goede plekjes.

Als ik dit lees, moet ik ineens weer terugdenken aan die ene keer in de vakantie dat ik mijn ouders zo gek kreeg om een vliegveld te bezoeken dat "niet zo heel ver Duitsland in lag......". Dat was Bitburg waar toen net de eerste F15's gearriveerd waren. Wat een reis. Daar aangekomen alles afgezocht om een plekje te vinden waar wat te zien was. Maar nergens zicht op de baan. En, hé wat gek. Daar op die andere heuveltop ligt nog een vliegbasis, met Phantoms.

[De Verrekieker]

Vroeger had het spotten iets romantisch. Vaak op goed geluk naar het veld en dan maar hopen op iets leuks. Soms had je geluk en soms pech maar dat mocht de pret niet drukken. Je stond immers niet alleen. Ja dat waren mooie tijden. Tegenwoordig nog snel effe kijken op internet en als het niet interesant genoeg is dan maak je je niet druk want je hebt toch al het meeste. Vroeger werd er veel meer gevlogen had je meer diverse kisten uit andere NATO landen en had je vaak deploiments op diverse velden in Europa. Sinds de val van de muur is het een stuk rustiger geworden en luchtmachten krijgen een andere taak en dan nog die bezuinigingen. Zucht waar is die tijd gebleven.
Gr. Elvin

[Hurricane]

Vaak op goed geluk naar het veld en dan maar hopen op iets leuks. Soms had je geluk en soms pech maar dat mocht de pret niet drukken

Dat is volgens mij nu nog steeds zo, de digitale ontwikkelingen (ironisch detail; de piek lag zo rond 1988-1992 en is zich steeds weer gaan verbeteren gaande weg tot wat het nu is, de jongere generaties (hier reken ik mijzelf ook toe) is met deze ontwikkelingen opgegroeid dus weet niet beter) hebben de voorzieningen sterk verbeterd om je te gaan voorbereiden op wat je kunt gaan zien, het blijft overigens een spelletje van welles/nietes want niets is zo veranderlijk als de luchtvaart.

Vroeger werd er veel meer gevlogen had je meer diverse kisten uit andere NATO landen en had je vaak deploiments op diverse velden in Europa.

Keer zijde; zag je toender tijd een aantal toestellen uit India, Singapore of Saoedi-Arabië deze kant op kwamen voor een gezamelijke oefening met ondersteuning ?? Toen waren het waarschijnlijk Canadese Hornets of USAF kisten maar had je ook frequente squadron roulaties; dat lijkt momenteel wel zo goed als uitgestorven maar heeft een reden in financiële hoek lijkt mij.

[ehusmann]

De vraag of ‘onze’ hobby (die van de 40-ers) aan het verdwijnen is, is achterhaald: die bestaat allang niet meer.

Ik denk dat Flyboy de spijker behoorlijk op z'n kop slaat. Onze hobby uit de jaren 80 bestaat al heel lang niet meer. Door natuurlijke evolutie is het onverwachte element uit de hobby bijna geheel verdwenen.

Daar ben ik het toch niet helemaal mee eens. Het is namelijk maar net hoe jij je hobby indeelt. Zelf doe ik bijna geen militair meer door gebrek aan tijd, maar ook wat civiel betreft is het nog redelijk gelijk. Tuurlijk KAN je alle info van hijnde en verre gebruiken om het onverwachte element uit je hobby te halen, maar dat is een keuze. Het is niet per definitie het geval. Als ik een trip naar een ver buitenland plan dan zorg ik dat ik weet welke velden er zijn, wat er globaal te zien is en wat voor wrakken er in de buurt zijn. Maar zodra ik dat weet ga ik weg en voor de rest zie ik wel wat er komt. Ik ga echt niet vooraf alles al uitzoeken zodat ik precies weet wat ik zie. Op het moment dat ik dat wel weet vind ik er namelijk geen r**t meer aan.

Dit is voor mij zelfs het geval voor veel open dagen. Alleen als ik een echte keuze moet maken of ik ga of niet (KLu open dag vorig jaar bijvoorbeeld, in plaats van voetbal kijken) check ik of ik veel nieuw zal hebben. Maar als ik naar bijvoorbeeld een open dag in Polen ga, dan ga ik of ik ga niet. Dat laat ik niet afhangen van of er veel kisten worden verwacht of niet.

Erwin

[sp00k]

Ik denk dat elke spotter die actief was in de jaren 80, of begin `90 het aardig moeilijk heeft om gewoon op een doordeweekse dag zonder extra reden (deployments, bezoek of zo) naar Volkel of Leeuwarden te gaan..

ik zou het niet kunnen.


Vroegah, zat ik op sommige dagen met m`n camera koffer tussen m`n benen, een paraplu over mee heen, en dan 4 man om me heen met de zelfde setup, om op die manier uit de regen/sneeuw te blijven bij een temperatuur van 3 graden.

Maar ik ging alsnog naar Soesterberg omdat je gewoon van alles kon verwachten..


Voor mij De herinnering over old school spotten, is bijvoorbeeld naar de `89 IAT gaan met 15 dia rolletjes van de Hema (prijs inclusief ontwikkelen!! ) en dan met een maat van me die rolletjes ook gebruikte, over de lichtbak van de Hema hangen en foto`s vergelijken.

Dat gevoel van over die lichtbak heen hangen en dan tussen je foto`s echt een juweeltje vinden, geeft mij echt het "ahh ik miss de good o`l days" gevoel

[evhest]

Ik herinner me een totaal verregende dag in april 1993 op Leeuwarden. Het zeek werkelijk de hele dag van de regen. Gelukkig stonden er wat Tornado F-drietjes - ook al bijna exit. Maar die grijze regendag werd pas écht opgeleukt door de eerste twee Strike Eagles die Nederland aandeden. Totaal onverwacht kwamen ze binnenzetten. Die regen was ineens geen probleem meer. Zeiknat met de trein terug naar huis, het maakte niet meer uit.

Drie jaar eerder, nog zo'n dag op Soesterberg. Plotseling kwamen er twee Franse deux-milles, bovenop twee Duitse Torren plus een Canadese Hornet en T-Bird. Als klap op de vuurpijl een Italiaanse Piaggo. En nu moet ik ook denken aan de sombere junidag in 1993 op Soesterberg; een B-52 in de overshoot zag je toen ook niet vaak, maar het kón tenminste.

Dat onverwachte mis ik dus. Ik heb wel gemerkt dat dit gevoel terugkeerde tijdens trips in het verre buitenland. Als je bij een Japans of Koreaans veld in de landing staat, is de verrassing vaak even groot. Misschien dus toch m'n heil ver weg blijven zoeken.

[nilsko]

Maar als je je eigen ouders zo gek had gekregen om je mee naar een vliegveld te krijgen dan moest je vooral hopen dat anderen je er al iets over hadden verteld, want anders was instinct het enige wat je kon redden bij het vinden van het veld en de bijbehorende goede plekjes.

En zelfs dat was al een hele uitdaging. Een van de weinige negatieve associaties die ik heb uit de jaren '80 was het feit dat juist die info moeilijk uit mensen te halen was. Ik heb ook ooit mijn ouders overgehaald om eens op Bitburg een kijkje te nemen. Ook op de bonnenfooi. Als ik toen wist wat al bekend was bij een select groepje incrowd, had ik in die boom gezeten langs de baan van Bit, of bij het autokerkhof bij Spang. Reken maar dat dat gewoon bekend was..

[nilsko]

Ik vraag me trouwens af wat onze hobby is? er zijn tegenwoordig zoveel varianten. Vooral met betrekking tot fotografie en de creativiteit die daarvan. Het lijkt wel of sommige mensen ook een eigen manier van "spotten" creeëren. Kijk bijvoorbeeld eens naar de NustyR manier van fotograferen. In het begin was hij nog uniek, nu zie je de nodige copy cats.

En bestaat DE spotter nog wel? Bij jongeren is het veel meer fotograferen en minder met nummers. Niet zo gek ook, aangezien je tegenwoordig alles kan opzoeken. Waarom zou je nog schrijven? er is altijd wel iemand die schrijft, dan wel de kwaliteit van foto's is zo goed dat je het direct van de foto kan aflezen.

Maar als iedereen dat denkt, zitten we allemaal te wachten op het logje van de dag en komt er niets. Ik vind het een gevaarlijke aanname om er vanuit te gaan dat het logje wel ergens verschijnt. Je doet er m.i. altijd wel iemand een plezier mee.

[Slijfie]

Wat dat betreft zou ik met de kennis, apparatuur en ondersteunende middelen van vandaag graag nog een keer terug in de tijd reizen naar het eerste jaar van mijn hobby. Dan ging ik in een jaar tijd 365 dagen lang hobbyen !

Iwan, allereerst bedankt voor deze leuke tiopic. What if... Als we in de jaren 80 de huidige middelen hadden gehad, waren we nooit meer naar school gegaan en waren we nu allemaal vuilnisman.
Tjee, ik zou zoveel kunnen en willen opschrijven, maar dan kom ik niet meer aan m'n werk toe. Dus ik laat het hierbij.
Rob

[Wildpicture]

Wat dat betreft zou ik met de kennis, apparatuur en ondersteunende middelen van vandaag graag nog een keer terug in de tijd reizen naar het eerste jaar van mijn hobby.

Dat heb ik ook vaak gedacht! Nu nog eens, met de huidige kamera en objectieven, terug langs de hekken van toen. De 104's op Volkel, de Buccaneers op Laarbruch. En alle visitors.....

Of bij Gilze-Rijen het deployment van ANG A-7's.
(waar ik pas achteraf van hoorde.....)

[SquAdmin]

Als je bij een Japans of Koreaans veld in de landing staat, is de verrassing vaak even groot. Misschien dus toch m'n heil ver weg blijven zoeken.

Helemaal mee eens. Zelfs op een veld als Ramstein is het verrassingselement bijna geheel verdwenen. In Europa zul je naar het zuiden af moeten dalen voor verrassingen (Lajes, Zaragoza, Aviano, etc.).

Daarmee kun je de hobby dus nog beoefenen zoals je vroeger deed, maar je zult er verder voor moeten reizen.

[Thijs]

Ach op de Veluwe of de Oirschotse heide kan je ook nog aangenaam verrast worden, in positieve of negatieve zin